The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders Of Mars

Το 1972 ο David Bowie χάρισε ένα από τα σπουδαιότερα album στην ιστορία του rock. Ήταν η εποχή που ο Άγγλος μουσικός αποφάσισε να γίνει εξωγήινος και να μεταμορφωθεί σε Ziggy Stardust από τον οποίο έδωσε και τον τίτλο αυτού του αριστουργήματος. Με το album αυτό ο Bowie πέρασε σε μια άλλη εποχή φέρνοντας στο προσκήνιο το space rock. Το «The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders Of Mars», όπως είναι ο τίτλος του album έχει την υπογραφή του Mick Ronson, ο οποίος τραγουδά, παίζει κιθάρα και πιάνο. Τα τραγούδια είναι όλα ένα και ένα. Το ομώνυμο ξεχώρισε με τον Bowie να προσφέρει μια συγκλονιστική ερμηνεία. Δίπλα του στέκονται επάξια τα «Starman», «Suffragette City» και «Rock 'n' Roll Suicide».

Track listing

1."Five Years" – 4:43
2."Soul Love" – 3:33
3."Moonage Daydream" – 4:35
4."Starman" – 4:16
5."It Ain't Easy" (Ron Davies) – 2:56
6."Lady Stardust" – 3:20
7."Star" – 2:47
8."Hang on to Yourself" – 2:37
9."Ziggy Stardust" – 3:05
10."Suffragette City" – 3:19
11."Rock 'n' Roll Suicide" – 2:57

Peaceful The World Lays Me Down

Πως θα σας φαινόταν αν οι Beirut με τους Magic Numbers και τον Devendra Banhart αποφάσιζαν να συνεργαστούν και να βγάλουν ένα album; Το αποτέλεσμα θα έμοιαζε με το «Peaceful The World Lays Me Down», το ντεμπούτο των Noah And The Whale, το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Αύγουστο. Το όνομα του γκρουπ είναι εμπνευσμένο από το αγαπημένο φιλμ του νεαρού τραγουδιστή Charlie Fink. Πρόκειται για την βραβευμένη ανεξάρτητη ταινία του σκηνοθέτη, Noah Baumbach με τον τίτλο «The Squid And The Whale». Το αποτέλεσμα είναι εξαίσιο αφού πρόκειται για ένα μάγμα indie rock με τις folk επιρροές των Άγγλων να συνθέτουν ένα από τα καλύτερα albums για το 2008. Το «Five Years Time» έφτασε στο νούμερο 7 των αγγλικών charts, ενώ το «Jocasta» σου φέρνει στο μυαλό τους Arcade Fire.

Track listing

1."2 Atoms In A Molecule" (2:05)
2."Jocasta" (2:50)
3."Shape Of My Heart" (2:55)
4."Do What You Do" (4:18)
5."Give A Little Love" (4:16)
6."Second Lover" (4:04)
7."5 Years Time" (3:35)
8."Rocks And Daggers" (4:34)
9."Peaceful, The World Lays Me Down" (6:18)
10."Mary" (3:29)
11."Hold My Hand As I'm Lowered" (3:46)

Άξιζε τόση αναμονή;

Σήμερα είπα να ασχοληθώ λιγάκι με ένα γκρουπ με το οποίο ξεκίνησα να ακούω rock. Το 1987 μόλις 8 ετών τότε, είχα μείνει εκστασιασμένος όταν έβλεπα το βίντεο κλιπ του «Paradice City» των «Guns n Roses» και τον Axl Rose να χτυπιέται πάνω στη σκηνή. Μέχρι το 1994 ήμουν fan του συγκεκριμένου συγκροτήματος, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα ήμουν από τους τυχερούς-άτυχους που τους είδαν στο ΟΑΚΑ. Τυχερός διότι είδα το μεγαλύτερο γκρουπ εκείνη την εποχή στον κόσμο, άτυχος για τις 8.500 δραχμές (τότε) που έδωσα, για μια κάκιστη συναυλία. Γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά…

Αφορμή στάθηκε η κυκλοφορία του νέου και πολυαναμενόμενου «Chinese Democracy». Από το 1996 οι οπαδοί των Guns περίμεναν αυτή την δουλειά και έπειτα από 12 χρόνια αναμονής, ο Axl και η παρέα του τους έδωσαν αυτή την χαρά. Μόνο που αυτή η παρέα δεν θυμίζει σε τίποτα τις ένδοξες μέρες στα τέλη των 80’s και στις αρχές των 90’s. Πάει ο Slash, o Duff, o Izzy, αφού δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον εκκεντρικό χαρακτήρα του Axl, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που έχει μείνει από τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ.

Κάθισα λοιπόν και κατέβασα το «Chinese Democracy» από περιέργεια να δω τι ετοίμαζε ο κύριος Rose όλα αυτά τα χρόνια. Ο 46χρονος πλέον Axl, έχει φτιάξει ένα αρκετά ενδιαφέρον για το είδος του album με τις γνωστές hard rock καταβολές, αλλά και αρκετά blues στοιχεία, με τα οποία πειραματίστηκε το γκρουπ από την εποχή του «Lies» και μετά. Τώρα αν άξιζε τόσα χρόνια αναμονής, θα μας απαντήσει η ίδια η Κινέζικη Δημοκρατία…

The Boy with the Arab Strap

Οι Belle & Sebastian είναι αρκετά συμπαθείς στην χώρα μας, άλλα όχι και τόσο διαφημισμένοι. Ίσως έπαιξε ρόλο και η γενικότερη στάση του σκοτσέζικου γκρουπ με τις πανέμορφες pop συνθέσεις. Το 1998, στα χρόνια της «Jeepster» records κυκλοφόρησαν ίσως το καλύτερο album της καριέρας τους το «The Boy with the Arab Strap». Περιλαμβάνει 12 υπέροχες pop μελωδίες που σε παραπέμπουν στα 80’s,αλλά και στα 60’s, θυμίζοντας ονόματα όπως οι Smiths και ο Bob Dylan. Από το album ξεχώρισε το «Sleep the Clock Around» που έγινε και η επιτυχία του γκρουπ. Τα «Dirty Dream Number Two» και «Simple Things» είναι εξίσου μελωδικά, ενώ στο «Is It Wicked Not to Care?» σε καθηλώνει η μαγευτική φωνή της Isobel Campbell.

Track listing

1. "It Could Have Been a Brilliant Career" – 2:23
2. "Sleep the Clock Around" – 4:57
3. "Is It Wicked Not to Care?" – 3:22
4. "Ease Your Feet in the Sea" – 3:35
5. "A Summer Wasting" – 2:06
6. "Seymour Stein" – 4:42
7. "A Space Boy Dream" – 3:01
8. "Dirty Dream Number Two" – 4:14
9. "The Boy with the Arab Strap" – 5:14
10. "Chickfactor" – 3:31
11. "Simple Things" – 1:46
12. "The Rollercoaster Ride" – 6:36

Heroes

Επειδή αυτές τις μέρες έχω ακούσει πολλά, έχω αρχίσει και τρελαίνομαι με αυτή την ιστορία. Και αναφέρομαι στην υπόθεση δολοφονίας του Αλέξανδρου (διότι περί δολοφονίας πρόκειται). Δε με νοιάζει τι ήταν ο πιτσιρικάς, αν ήταν πλούσιος, αν του άρεσε να τα σπάει, αν ήταν άριστος μαθητής αν, αν, αν… Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι είχε δικαίωμα να ζήσει και αυτό το δικαίωμα κάποιο καθίκι του το στέρησε. Να ξεκαθαρίσω ότι με τα όργανα της τάξης δεν έχω εμπάθεια, αρκεί να μην τιμούν τον χαρακτηρισμό «γουρούνια» που τους έχει αποδοθεί.

Όπως λένε πολλοί σε όλες τις δουλειές υπάρχουν καλοί και κακοί, έντιμοι ή μη, ωστόσο ένας υδραυλικός π.χ. αν δεν σου κάνει καλή δουλειά, δεν επηρεάζει την σωματική σου ακεραιότητα, σε αντίθεση με τον κάθε αστυνομικίσκο που παίρνει ξαφνικά εξουσία στα χέρια του και φρικάρει. Θα ήθελα ειλικρινά να είχα μια κάμερα στα κρατητήρια που βρίσκεται αυτός ο τυπάς να δω πως του συμπεριφέρονται. Άραγε αν έκανα εγώ κάτι αντίστοιχο ή κάποιος από εμάς σε αστυνομικό, θα προλαβαίναμε να δικαστούμε;

Τώρα σε ότι αφορά στα επεισόδια, θέλω να διαχωρίσω τη θέση μου. Ένας από τους λόγους που δεν πήρα μέρος στις πορείες αν και θα το ήθελα, είναι ότι απεχθάνομαι τη βία. Από την άλλη κατάλαβα, έστω και αργά ότι και αυτός είναι ένας τρόπος ηχηρής αντίδρασης από τους χιλιάδες νέους, οι οποίοι οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τρώμε το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο. Τώρα αν μέσα σε αυτούς βρέθηκαν και κάποιοι «άλλοι» που την «έπεσαν» σε μικρομάγαζα, θεωρώ ότι είναι μικρό το κακό, μπροστά σε αυτά που γίνονται καθημερινά στη ζωή μας.

Το κράτος έχει τα χρήματα να τους αποζημιώσει όλους! Αλλά η ουσία είναι αλλού. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν πρώτο θέμα τις καταστροφές, να στρέψουν προς τα εκεί το ενδιαφέρον του κόσμου και άφησαν στην άκρη έναν ακόμα θάνατο ανθρώπου από χέρια αστυνομικού, καθώς και την μαζική επανάσταση των νέων της χώρας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά. Διότι αν ήταν 50 και 100 θα έλεγα ότι όντως είναι χουλιγκάνια… Αλλά τόσα χουλιγκάνια και σε όλη την χώρα, πιστέψτε με, ούτε στην Αγγλία δεν υπήρχαν…

Και για να μην ξεχνιόμαστε αυτή η σελίδα θα ασχολείται κυρίως με τα μουσικά δρώμενα. Ωστόσο, αυτό που έγινε το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια και τα όσα ακολούθησαν νομίζω ότι μας αφορούν όλους. Διότι όλοι μας κατά βάθος νιώθουμε «ήρωες», ο καθένας με τον δικό του τρόπο…

Heroes/David Bowie

I
I will be king
And you
You will be queen
Though nothing will
Drive them away
We can beat them
Just for one day
We can be Heroes
Just for one day

And you
You can be mean
And I
I'll drink all the time
'Cause we're lovers
And that is a fact
Yes we're lovers
And that is that

Though nothing
Will keep us together
We could steal time
Just for one day
We can be Heroes
For ever and ever
What d'you say

I
I wish you could swim
Like the dolphins
Like dolphins can swim
Though nothing
Will keep us together
We can beat them
For ever and ever
Oh we can be Heroes
Just for one day

I
I will be king
And you
You will be queen
Though nothing
Will drive them away
We can be Heroes
Just for one day
We can be us
Just for one day

I
I can remember
Standing
By the wall
And the guns
Shot above our heads
And we kissed
As though nothing could fall
And the shame
Was on the other side
Oh we can beat them
For ever and ever
Then we can be Heroes
Just for one day

We can be Heroes
We can be Heroes
We can be Heroes
Just for one day
We can be Heroes
We're nothing
And nothing will help us
Maybe we're lying
Then you better not stay
But we could be safer
Just for one day

TEN

Μια μπάντα που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Οι Pearl Jam ήταν το πρώτο group του Σιάτλ, μετά τους Nirvana, που έμελλε να γνωρίσουν παγκόσμια επιτυχία, απροσδόκητα. Μπορεί να ήταν αναπάντεχο, ωστόσο δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι έφτασαν τόσο ραγδαία στην δόξα της ροκ σκηνής. Το πρώτο τους άλμπουμ Ten (27.04.1991), σημάδεψε το grunge και το ροκ της δεκαετίας του 90, καθώς και την μελλοντική πορεία της μπάντας. Με τραγούδια όπως το Alive, το Black, το Jeremy και το Evenflow που συνδύαζαν τη μελωδικότητα με την οργή και τη θλίψη που κρύβει η φωνή του Eddie, οι Pearl Jam έκαναν ένα από τους εμπορικότερους δίσκους της δεκαετίας (9 εκατομμύρια αντίτυπα στις Η.Π.Α.), αλλά και έναν από τους καλύτερους της ιστορίας του ροκ. Απλά αξεπέραστος σε συναίσθημα και μελωδία..

Track Listing

1. Once - 3:51
2. Even Flow - 4:53
3. Alive - 5:40
4. Why - Go 3:19
5. Black - 5:48
6. Jeremy - 5:18
7. Oceans - 2:41
8. Porch - 3:30
9. Garden - 4:58
10. Deep - 4:18

14 χρόνια αναμονής

Μύριαμ, επειδή ξέρω τι δίσκο θα βάλεις είπα να σε προλάβω και να γράψω για την πρώτη μου επαφή με τους Pearl Jam. Όπως θα θυμάσαι, αρχές της δεκαετίας του ’90, την περίοδο που διανύαμε την εφηβεία μας, ακούγαμε σα μανιακοί Nirvana. Το καλοκαίρι του 1992 είχαν έρθει τα ξαδέλφια μου από Αμερική… Κάποιο πρωί ο Παρασκευάς, είχε βάλει μια μπλούζα με τους τα σκίτσα των Pearl Jam πάνω στην Αλάσκα. «Ποιοι είναι αυτοί; Γνωστοί φαίνονται», τον ρώτησα, έχοντας στο μυαλό μου όμως τους Jam. Τη συνέχεια την φαντάζεσαι, μου έδωσε μια κασέτα με τραγούδια από το Ten, που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα και ακούγοντας το Alive και το Jeremy έπαθα Perl Jamania. Πήρα την μπλούζα του Παρασκευά, έπειτα από λίγους μήνες αγόρασα και το δεύτερο LP τους και μέχρι το 1998 ήμουν φανατικός fan τους. Από εκεί και ύστερα νομίζω ότι έμειναν λίγο πίσω, αλλά όπως ξέρεις όταν το Σεπτέμβρη του 2006 (!) ήρθαν στο ΟΑΚΑ, ήμουν από τους πρώτους που πήραν εισιτήρια. Άλλωστε, 14 χρόνια τους περίμενα! Δεν ήταν λίγα…

Καλό Ταξίδι Αλέξανδρε

Πριν λίγες μέρες έγραφα για τα γεγονότα της Βομβάης.
Για τον άδικο χαμό αθώων.
Σήμερα μένω άναυδη για άλλη μια φορά μπροστά στα γεγονότα.
Καλό σου ταξίδι Αλέξανδρε.
Εκεί που πας όλα θα είναι καλύτερα.

Αφιερωμένο εξαιρετικά το θρυλικό κομμάτι του John Lennon.

Το κόλλημα με τους Interpol

Έχετε πάει ποτέ σε δισκάδικο και από την επιθυμία σας να τα πάρετε όλα, δεν ξέρετε τι να αγοράσετε; Εμένα πάντως, μου έχει τύχει πολλές φορές. Κάποιο απόγευμα του 2002 και ενώ είμαι σε άδεια από το στρατό, κάνω την καθιερωμένη μου βόλτα στο Metropolis. "Ρε τι να πάρω, τι να πάρω;", αναρωτιέμαι. Το μάτι μου πέφτει σε ένα dark εξώφυλλο. "Turn on the bright lights" ο τίτλος, από κάποιους Interpol. Κολλάω... "Λέει τίποτα αυτο;" ρωτάω τον πωλητή. "Καλό" μου απαντάει διστακτικά, αλλά εμένα μόνο και μόνο από το artwork με τρώνε τα ρούχα μου. Το αγοράζω, χωρίς πολύ σκέψη. Από τις πρώτες νότες του "Untitled" καταλαβαίνω ότι βρήκα το νέο μου κόλλημα. Σε αυτό όφείλω να παραδεχτώ ότι με βοήθησε και ο φίλος μου ο Γιώργος, ο οποίος το καλοκαίρι έφυγε άδικα από τη ζωή... Όταν του έδωσα το δισκάκι να το γράψει, έμεινε έκπληκτος. Αλλά για το συγκεκριμένο album θα τα πούμε κάποια στιγμή αναλυτικότερα στη στήλη μας. Ωστόσο, έχω την υποχρέωση να αφιερώσω το "Stella was a diver and she was always down" στο φίλο μου, καθώς ήταν το αγαπημένο του κομμάτι...

( )

Πρόκειται για ένα από τα πιο περίεργα albums που έχουν γραφτεί. Το κοινό των Sigur Ros είδε τους Ισλανδούς το 2002 να κυκλοφορούν αυτό το αριστούργημα, το οποίο είναι η αλήθεια ότι στο πρώτο άκουσμα είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Μελαγχολικό, φθινοπωρινό, βροχερό με μινιμαλιστικά στοιχεία, κυκλοφόρησε χωρίς τίτλο και είναι γνωστό ως ( ), από τα δυο σχήματα που μοιάζουν με παρενθέσεις και βρίσκονται στο εξώφυλλο. Περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια για τα οποία επίσης δεν υπάρχουν τίτλοι. Οι στίχοι είναι στα Hopelandic, μια τεχνητή γλώσσα, δημιουργημένη από τον Thor Birgisson έτσι ώστε να παραπέμπει στον ήχο της Ισλανδικής γλώσσας. O Thom Yorke των Radiohead, έχει βάλει και εδώ το χεράκι του και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό!

Led Zepellin IV

Όσο και αν ψάξει κανείς δεν πρόκειται να βρει τίτλο σε αυτό το album. Οι ονομασίες που του απέδωσαν αρκετές… Four Symbols, Zoso, Runes, Led Zeppelin IV. Κυκλοφόρησε το 1971 και αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής των Led Zeppelin. Οι τέσσερις φίλοι αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη τις επιρροές τους και έφτιαξαν το καλύτερο έργο της ιστορίας τους, το οποίο τους έδωσε τον τίτλο του κορυφαίου συγκροτήματος των 70’s. Εδώ υπάρχει η εκπληκτική μπαλάντα "Stairway to Heaven", με τους πιο περίεργους και αλλόκοτους στοίχους που έγραψαν οι Jimmy Page και Robert Plant. Τα "Black Dog" και "Rock and Roll" ξεχώρισαν, αλλά όλο το album αποτελεί πραγματικό «διαμάντι».

Track listing

1. "Black Dog" - 4:57
2. "Rock and Roll" - 3:40
3. "The Battle of Evermore" - 5:52
4. "Stairway to Heaven" - 8:00
5. "Misty Mountain Hop" - 4:38
6. "Four Sticks" - 4:46
7. "Going to California" - 3:31
8. "When the Levee Breaks" - 7:07

Καλομάθαμε

Καλημέρα… Κάθε αρχή –όπως λένε- είναι δύσκολη γι αυτό σας υποσχόμαστε ότι στην πορεία θα βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο, μιας και βρισκόμαστε ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Καλομάθαμε με το πρώτο album που ανεβάσαμε και είπαμε να περάσουμε γρήγορα στη δράση. Αυτή την φορά επιλέξαμε κάτι πιο classic το ομώνυμο των Led Zeppelin, το οποίο είναι και το πρώτο cd της συλλογής μου. Που να ξέρα το 1993 όταν το αγόραζα τι θα ακολουθούσε…

The Queen Is Dead

Πρόκειται για το κύκνειο άσμα των Smiths. Κυκλοφόρησε το 1986 και λίγους μήνες αργότερα το θρυλικό βρετανικό συγκρότημα ανακοίνωσε την διάλυση του. Η μορφή του Alain Delon στο εξώφυλλο, μαρτυρά την λυρική και συνάμα μελαγχολική μουσική της παρέας του Morrissey. Το «Bigmouth strikes again», ξεχώρισε από αυτό το κομψοτέχνημα και έγινε must σε όλα τα νυχτερινά στέκια. Μοναδικές στιγμές τα «There Is a Light That Never Goes Out», «The Boy with the Thorn in His Side», ενώ με το «I Know It's Over», ο Morrissey σηματοδοτούσε το τέλος μιας αθώας εποχής για το συγκρότημα…

Track listing

1."The Queen Is Dead" – 6:24
2."Frankly, Mr. Shankly" – 2:17
3."I Know It's Over" – 5:48
4."Never Had No One Ever" – 3:36
5."Cemetry Gates" – 2:39
6."Bigmouth Strikes Again" – 3:12
7."The Boy with the Thorn in His Side" – 3:15
8."Vicar in a Tutu" – 2:21
9."There Is a Light That Never Goes Out" – 4:02
10."Some Girls Are Bigger Than Others" – 3:14

Ποδαρικό με Smiths

Εδώ είμαστε και πάλι. Βράδυ Σαββάτου και αντί να είμαι σε κάποιο μπαράκι προτίμησα να αράξω σπίτι με καλή μουσικούλα... Η σελίδα έχει ανέβει και έτσι άδραξα την ευκαιρία να γράψω δυο πραγματάκια για έναν από τους δίσκους που με σημάδεψαν μουσικά και επηρέασαν τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις. Δεν είναι άλλος απο το "The queen is dead", το τελευταίο αριστούργημα των Smiths, του σημαντικότερου (κατά τη γνώμη μου) συγκροτήματος που εμφανίστηκε στα 80's. Σε αυτόν τον δίσκο άλλωστε, περιλαμβάνεται και το σπουδαιότερο (κατά την γνώμη μου πάντα) pop τραγούδι που γράφτηκε ποτέ, το "There is a light that never goes out". (Γεωργία παψε επιτέλους να κλαις με αυτό το τραγούδι...)

Ένα Νέο Στέκι...

και είναι έτσι όπως τα γράφει ο Μάκης..
Παρασκευή βράδυ έχοντας την TV ανοιχτή σε ψιλοσίγηση, ψαχναμε βιντεάκια στο Youtube, κάνοντας κοντρες για το ποιός θα κουφάνει ποιον με το επόμενο κομμάτι. Φυσικά εγώ δεν συναγωνίζομαι τον κολλητό μου Μάκη, μιας και εκείνος γνωρίζει πράγματα από μουσική που εγώ δεν έχω φανταστεί καν. Είναι διαβασμένος καλά σας λέω! Και έτσι μας ήρθε η φαϊνή ιδέα ενός Blog.
To concept εκτός του να σας διασκεδάζουμε (lol), είναι να παρουσιάζουμε 3 δίσκους την εβδομάδα που μας σημάδεψαν σχολιάζοντας και κάνοντας κριτική επί του έργου μαζί με εξώφυλλα και Interesting links :) Επίσης θα έχουμε tracklists, rare video clips και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα..

Ευελπιστούμε αυτή εδώ η ταπεινή σελίδα να γίνει το νέο στέκι των φίλων που μοιράζονται την αγάπη μας για την μουσική!

Καλή μας Αρχή και καλές περιηγήσεις!

Μύριαμ

Welcome to Jukeboxland!

Είναι Σάββατο απόγευμα και η Μύριαμ αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή την ιδέα που μας ήρθε από το πουθενά την προηγούμενη ημέρα, παρακολουθώντας "X Factor"... Να φτιάξουμε μια ιστοσελίδα με τις μουσικάρες της αρεσκείας μας, η οποία θα διαφέρει από αυτά που μας "βομβαρδίζουν" καθημερινά στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. "Ρε Μάκη, δεν φτιάχνουμε ενα "site" με αυτά που ακούμε εμείς και παράλληλα να ενημερώνουμε και τους φίλους μας;", ήταν τα λόγια της κολλητής μου. Δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη από την πλευρά μου και έτσι φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Σκοπός μας είναι να μοιραστείτε μαζί μας, τις επιρροές μας γύρω από την rock και pop μουσική, από τα 50's ως την εποχή μας. Παράλληλα, συχνά πυκνά θα ανεβάζουμε αγαπημένες φωτό από pop arts, ώστε να δίνουμε χρώμα στη δουλειά μας και να είναι πιο ευχάριστα και ξεκούραστα τα "μαργαριτάρια" που θα αναρτούμε...

Καλή αρχή και καλή ακρόαση

Μάκης

David Bowie