3.11.09

The Beirut Phenomenon


Όταν πρωτοάκουσα το Postcards from Italy ανατρίχιασα. Οι Beirut μου κίνησαν αμέσως την περιέργεια, κι ένας νέος κόσμος αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια μου. Το κόλλημα μου με τους Beirut έχει όμως τους λόγους του.Ο Zachary Francis Condon, γεννήθηκε στο Σάντα Φε των ΗΠΑ στις 13 Φεβρουαρίου 1986. Ο Condon είναι το βασικό μέλος των Beirut. Το βασικό όργανο που παίζει είναι το ουκελέλε(είδος κιθάρας μικρού μεγέθους), καθώς δεν μπορεί να παίξει κιθάρα εξαιτίας ενός τραυματισμού του στον καρπό, που εμποδίζει το χέρι του να αγκαλιάσει πλήρως το λαιμό της κιθάρας. Σε ηλικία 15 ετών ο Condon ηχογραφεί ένα κομματι ηλεκτρονικής μουσικής που ονόμασε The Joys of Losing Weight.
Γύρω στα 16 του ηχογράφησε ένα ολόκληρο άλμπουμ με τίτλο Small Time American Bats κάτω απο το όνομα 1971. Εκεί κάπου παράτησε και το κολέγιο για να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να έρθει σε επαφή με βαλκανικούς και τσιγγάνικους ήχους, γεγονός το οποίο επηρέασε και την μουσική των Beirut. Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2006 με το όνομα Gulag Orkestar, το οποίο περιέχει και το ομώνυμο ορχηστρικό κομμάτι που σε αφήνει άναυδο. Το πρώτο τους επίσημο Βίντεο κλιπ "Elephant Gun" σκηνοθετήθηκε από την Alma Har'el η οποία ανέλαβε και την άψογη σκηνοθεσία του πολυαγαπημένου "Postacards From Italy". Το επόμενο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2007, ονομάστηκε The Flying Club Cup και περιέχει το επίσης θρυλικό Nantes.Ήχοι ταξιδιάρικοι, βαλκανικοί με λίγες σταγόνες νοσταλγίας που τελικά προμηνύουν μια εξαιρετική μουσική πορεία. Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχετε guys!

Albums

15.2.09

Up the bracket

Οι Libertines θεωρούνται μαζί με τους Strokes και τους Vines τα γκρουπ που έφεραν και πάλι στο προσκήνιο το garage rock. Το ντεμπούτο τους έγινε στις 12 Οκτωβρίου του 2002 με το «Up the bracket», ένα «βρώμικο» και αρκετά δυνατό album που απογείωσε αμέσως τον Peter Doherty και την παρέα του στην κορυφή. Οι Libertines είναι υπεύθυνοι για ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα που πολλές φορές αναρωτιέσαι αν θα μπορούσαν να είναι οι Sex Pistols στα 00’s αφού το γκρουπ φρόντισε να μας θυμίσει τις punk επιρροές του. Η φωνή του Doherty μεταλλάσσεται σαν χαμελέωντας και από «βρώμικη» γίνεται αυτόματα ευαίσθητη και απεγνωσμένη. Το «Vertigo», μαζί με το «Times for heroes» και το «I get along» ξεχωρίζουν σε αυτό το σπουδαίο album.

Track listing

1."Vertigo" – 2:37
2."Death on the Stairs" – 3:24
3."Horrorshow" – 2:34
4."Time for Heroes" – 2:40
5."Boys in the Band" – 3:42
6."Radio America" – 3:44
7."Up the Bracket" – 2:40
8."Tell the King" – 3:22
9."The Boy Looked at Johnny" – 2:38
10."Begging" – 3:20
11."The Good Old Days" – 2:59
12."I Get Along" – 2:51
13."What a Waster" – 2:57
14."Mockingbird" / "Mayday"

12.2.09

Rumours

Οι Fleetwood Mac θεωρούνται υπεύθυνοι για ένα από τα ιστορικότερα album στην ιστορία της rock μουσικής. Λέγεται «Rumours» και κάνει την εμφάνισή του στα ράφια των δισκοπωλείων το 1977, όμως η απήχηση που είχε είναι πρωτόγνωρη. Άλλωστε, τα 20 εκατ. αντίτυπα που πούλησε μόνο στην Αμερική αποδεικνύουν ότι πρόκειται για πραγματικό αριστούργημα. Με τρεις τραγουδιστές (Lindsay Buckingham, Stevie Nicks, Christine Perfect Mc Vie) οι οποίοι ήταν παράλληλα και αξιόλογοι συνθέτες, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να μην είναι εκπληκτικό. Το «Go your own way» γίνεται αμέσως rock ύμνος, αλλά δεν ξεχωρίζει αφού όλα τα τραγούδια του album είναι διαμάντια. Τα «The Chain», «Don’t Stop» και «Dreams» αποτελούν μοναδικές στιγμές. Στο «Oh Daddy», η ερμηνεία της Christine McVie είναι συγκλονιστική.

Track listing

Side one
1. "Second Hand News" (Lindsey Buckingham) 2:43
2. "Dreams" (Stevie Nicks) 4:14
3. "Never Going Back Again" (Lindsey Buckingham) 2:14
4. "Don't Stop" (Christine McVie) 3:11
5. "Go Your Own Way" (Lindsey Buckingham) 3:38
6. "Songbird" (Christine McVie) 3:20

Side two
7. "The Chain" (Lindsey Buckingham, Stevie Nicks, C. McVie, John McVie, Mick Fleetwood) 4:28 8. "You Make Loving Fun" (Christine McVie) 3:31
9. "I Don't Want to Know" (Stevie Nicks) 3:11
10. "Oh Daddy" (Christine McVie) 3:54
11. "Gold Dust Woman" (Stevie Nicks) 5:01

Days & Age

Στις 24 Νοεμβρίου του 2008 οι Killers μας χαρίζουν το τρίτο τους studio album με το οποίο κάνουν την μουσική τους επανάσταση. Οι τέσσερις Killers αφήνουν στην άκρη τις κιθαριστικές επιρροές της νεοϋρκέζικης σκηνής και συναντούν τους U2 αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για μια μπάντα που είναι ικανή να σταθεί σε μεγάλα στάδια. Το dance rock κυριαρχεί και το «Human», το πρώτο single του album μαρτυρά του λόγου το αληθές. Το ρεφρέν του «are we human or are we dancer» είναι εμπνευσμένο από τον συγγραφέα Hunter S. Thompson που λέει ότι «η Αμερική ανατρέφει γενιές άβουλων χορευτών». Τα «Spaceman», «This is your life» και «Neon tiger» ετοιμάζονται να πάρουν σειρά σε ένα album με το οποίο οι Killers κατακτούν έξυπνα ένα ευρύτερο κοινό.

Track listing

1."Losing Touch" − 4:15
2."Human" − 4:09
3."Spaceman" − 4:44
4."Joy Ride" − 3:33
5."A Dustland Fairytale" − 3:45
6."This Is Your Life" − 3:41
7."I Can't Stay" − 3:06
8."Neon Tiger" − 3:05
9."The World We Live In" − 4:40
10."Goodnight, Travel Well" − 6:51
CD bonus track (UK and Australia)
11."A Crippling Blow" − 3:36

2.2.09

Somebody Told Me ότι είχα αφιέρωση!!

Μετά από μια τόσο ωραία αφιέρωση δεν μπορώ παρά να απαντήσω.

Ιδού ο Mr. Brightside που έχει γίνει απο τα αγαπημένα μου όλων των εποχών.




Και πράγματι το Somebody Told me όταν είχε πρωτοβγεί μου είχε κολλήσει άσχημα, αλλά που να φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε. To 2007 όλοι σιγοτραγουδήσαμε το Read my Mind απο τον δίσκο Sam's Town που υπήρξε εμπορική επιτυχία. Αξιόλογα κομμάτια. Αξίζει να ακούσετε και το For Reasons Uknown στον ίδιο δίσκο:



να μην παραλείψω να προσθέσω και το πολυαγαπημένο μου Human :)



Μάκη σ'ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία ;)

29.1.09

Αφιερωμένο…

Περιμένω εδώ και αρκετό καιρό τη Μύριαμ να γράψει κάτι για το «Day & Age» των Killers, αλλά η φίλη μου δεν αξιώνεται. Και λέω για το συγκεκριμένο album διότι κάθε φορά που ακούει τις πρώτες νότες του «Human» χτυπιέται σαν να την τινάζει ηλεκτρικό ρεύμα. Τους Killers τους έμαθα το 2004, μόλις είχαν πρώτο-κυκλοφορήσει το πρώτο τους album, το «Hot Fuss». Είχα ακούσει για πρώτη φορά το «Somebody Told Me» και ψαχνόμουν ποιοι είναι αυτοί που λένε αυτή την κομματάρα. Στην πορεία κάτι με χάλασε με το συγκεκριμένο group. Όχι ότι δεν μου αρέσουν, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Τους παραδέχτηκα πάντως, όταν άκουσα την εκτέλεση του «Shadow Play» των Joy Division και για να σας πω την αμαρτία μου δεν κατάλαβα ότι ήταν αυτοί. Με το «Day & Age» συνειδητοποίησα ότι οι Killers δεν είναι κολλημένοι και πως ψάχνονται μουσικά. Αυτός είναι και λόγος που τους εκτιμώ και μπήκα στη διαδικασία να γράψω μερικές γραμμές για αυτούς. Ο βασικός πάντως, είναι για να αφιερώσω στη φίλη μου το αγαπημένο της τραγούδι για τη χρονιά που έφυγε (μαζί με το Standing Next To Me των Last Shadow Puppets».

Goodbye and Hello

Τον Ιούνιο του 1967 ο Tim Buckley κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό του album το «Goodbye and Hello», το οποίο έμεινε ως ένα από τα σπουδαιότερα στην ιστορία της rock. Ο Buckley εδώ καθιερώνει το προσωπικό του στυλ που περιείχε στοιχεία psychedelic rock, folk και jazz, ενώ φαίνονται ξεκάθαρα οι επιρροές του από τον Bob Dylan. Παραγωγός του «Goodbye and Hello», ήταν ο Jerry Yester των Lovin Spoonfull και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό. Μελωδίες που σε ταξιδέψουν και σε μεταφέρουν στους μελαγχολικούς κόσμους του Buckley. Όλο το album είναι ένα αριστούργημα, αλλά από την αρχή ξεχώρισαν το «Pleasant Street», το συγκινητικό «Phantasmagoria in Two» καθώς και το ομώνυμο διάρκειας 8:38.

Track listing

1."No Man Can Find the War" (Larry Beckett, Buckley) – 2:58
2."Carnival Song" – 3:10
3."Pleasant Street" – 5:15
4."Hallucinations" (Beckett, Buckley) – 4:55
5."I Never Asked to Be Your Mountain" – 6:02
6."Once I Was" – 3:22
7."Phantasmagoria in Two" – 3:29
8."Knight-Errant" (Beckett, Buckley) – 2:00
9."Goodbye and Hello" (Beckett, Buckley) – 8:38
10."Morning Glory" (Beckett, Buckley) – 2:52

24.1.09

Vampire Weekend

Η σκηνή της Νέας Υόρκης μπορεί να είναι περήφανη, όχι μόνο για τους Interpol και τους Strokes, αλλά και για τους Vampire Weekend. Το ομώνυμο και μοναδικό album τους κυκλοφόρησε στις 29 Ιανουαρίου του 2008 και θεωρείται ένα από τα καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς. Το μείγμα από afro και indie pop με το post punk είχε ως αποτέλεσμα αυτή την εξαιρετική δουλειά από τα τέσσερα κολεγιόπαιδα της Νέας Υόρκης. Το αφρικανικό στοιχείο είναι έντονο με τα κρουστά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, χωρίς ωστόσο οι Vampire Weekend να ξεφεύγουν από την μελωδική pop. To «Cape Cod Kwassa Kwassa», είναι η καλύτερη τους στιγμή και το video clip σε παραπέμπει στα 60’s. Το «A-Punk» σου θυμίζει ότι προέρχονται από τη Νέα Υόρκη, ενώ το «Μ79» σε ξεσηκώνει με τις πρώτες του νότες.

Track List

1. "Mansard Roof" 2:07
2. "Oxford Comma" 3:15
3. "A-Punk" 2:17
4. "Cape Cod Kwassa Kwassa" 3:33
5. "M79" 4:14
6. "Campus" Rostam Batmanglij 2:55
7. "Bryn" Ezra Koenig 2:12
8. "One (Blake's Got a New Face)" (with Slinger Francisco) 3:11
9. "I Stand Corrected" 2:38
10. "Walcott" 3:39
11. "The Kids Don't Stand a Chance" 4:03
12. "Ladies of Cambridge" (Japanese edition bonus track) 2:39
13. "Arrows" (Japanese edition bonus track

19.1.09

Badwagonesque

Το 1991 το alternative rock βρίσκεται ακόμα σε προκαταρκτικά στάδια αφού ονόματα όπως οι Guns n Roses, U2, REM και Nirvana μονοπωλούν το ενδιαφέρον της μουσικής βιομηχανίας. Εκείνη τη χρονιά οι Teenage Fanclub από την Γλασκόβη κυκλοφορούν το «Badwagonesque», το οποίο και θα μείνει στην ιστορία ως το καλύτερο album τους. Επηρεασμένοι από την μουσική των Byrds και του Neil Young, οι Teenage Fanclub δημιουργούν μαζί με τους Ride και τους My Bloody Valentine μια συγκεκριμένη μουσική σκηνή με κύριο χαρακτηριστικό τις δυνατές ψυχεδελικές κιθάρες σε συνδυασμό με τις pop μελωδίες. Το «The Concept» είναι η καλύτερη εισαγωγή ενώ το «What You Do to Me» θα μείνει ως ένα από τα πιο ερωτικά κομμάτια της δεκαετίας. Εξαιρετικές στιγμές τα «Star Sign» και το ορχηστρικό «Satan».

Track listing

1."The Concept" (Blake) – 6:07
2."Satan" (Teenage Fanclub) – 1:22
3."December" (Love) – 3:03
4."What You Do to Me" (Blake) – 2:00
5."I Don't Know" (McGinley) – 4:36
6."Star Sign" (Love) – 4:53
7."Metal Baby" (Blake) – 3:39
8."Pet Rock" (Love) – 2:35
9."Sidewinder" (Love/O'Hare) – 3:03
10."Alcoholiday" (Blake) – 5:26
11."Guiding Star" (Love) – 2:48
12."Is This Music?" (Love) – 3:57

18.1.09

«(What's the Story) Morning Glory?

Στη μετά grunge εποχή θα κυριαρχήσει έντονα η brit pop. Αιτία στάθηκε το «(What's the Story) Morning Glory?», των Oasis το οποίο εμφανίστηκε στα ράφια των δισκοπωλείων στις 2 Οκτωβρίου του 1995 και έμελλε να σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά. Μόνο στη Βρετανία πούλησε 3 εκατ. αντίτυπα και συνολικά έφτασε τα 20 εκατ. Τα αδέλφια Liam και Noel Gallagher στο δεύτερο δημιούργημά τους κάνουν ακόμα πιο έντονες τις επιρροές τους από τους Beatles και όσο και αν αυτό μοιάζει με ιεροσυλία τα καταφέρνουν περίφημα, οδηγώντας τη σκηνή του Manchester και πάλι στην κορυφή. Το «Wonderwall» λατρεύεται αμέσως και γίνεται ύμνος, όπως και το «Don't Look Back in Anger», ενώ το «Roll With It» αποδεικνύει ότι οι Oasis μπορούν να συνεχίσουν το rock n roll των Beatles, επάξια.

Track listing

1."Hello" – 3:23
2."Roll With It" – 4:00
3."Wonderwall" – 4:19
4."Don't Look Back in Anger" – 4:48
5."Hey Now!" – 5:42
6.Untitled (aka "The Swamp Song - Excerpt 1") – 0:45
7."Some Might Say" – 5:29
8."Cast No Shadow" – 4:52
9."She's Electric" – 3:41
10."Morning Glory" – 5:04
11.Untitled (aka "The Swamp Song - Excerpt 2") – 0:40
12."Champagne Supernova" – 7:30

17.1.09

Funeral

Οι πιο άξιοι πρεσβευτές της σκηνής του Καναδά τα τελευταία χρόνια είναι αναμφισβήτητα οι Arcade Fire. Αιτία στάθηκε η κυκλοφορία του «Funeral» τον Σεπτέμβριο του 2004, το οποίο απέδειξε ότι η παρέα του Win Butler είναι πάνω από όλα καλοί μουσικοί. Από τις πρώτες κιόλας νότες του το συγκεκριμένο album αποδεικνύει ότι είναι αληθινό αριστούργημα. Κάθε κομμάτι του είναι διαφορετικό, αλλά συνδέεται με το επόμενο. Το βιολί, το ξυλόφωνο, το ακορντεόν δίνουν άλλο χρώμα στο post-punk των Καναδών που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα. Το «Neighborhood #2 (Laïka)», λατρεύτηκε στη χώρα μας, όπως και το «Rebellion (Lies)», ενώ η συμμετοχή του David Bowie στο «Wake Up», αποδεικνύει την αδυναμία του «δούκα» για το συγκεκριμένο γκρουπ.

Track listing

1. "Neighborhood #1 (Tunnels)" – 4:48
2. "Neighborhood #2 (Laïka)" – 3:31
3. "Une Année Sans Lumière" – 3:40
4. "Neighborhood #3 (Power Out)" – 5:12
5. "Neighborhood #4 (7 Kettles)" – 4:49
6. "Crown of Love" – 4:42
7. "Wake Up" – 5:35
8. "Haïti" – 4:07
9. "Rebellion (Lies)" – 5:10
10. "In the Backseat" – 6:20

15.1.09

Marquee Moon

Η σκηνή της Νέας Υόρκης που έχει τόσο εξαπλωθεί από το 2001 και μετά με την εμφάνιση των Strokes οφείλει πολλά στους Television και στο «Marquee Moon». Πρόκειται για ένα album το οποίο αποτέλεσε πρόδρομο για συγκροτήματα όπως είναι οι Interpol, Killers, Yeah Yeah Yeahs. Παρότι ιδρύθηκαν στις αρχές των 70’s διαχωρίστηκαν ηχητικά από τα υπόλοιπα γκρουπ της εποχής. Το «Marquee Moon», κυκλοφόρησε το 1977 και θεωρείται από τους πρώτους δίσκους που έφεραν στο προσκήνιο το post punk. Οι τέσσερις Νεοϋρκέζοι είναι φανερό ότι επηρεάστηκαν από την μουσική των Velvet Underground με την κιθάρα του Tom Verlaine να αποτελεί σήμα κατατεθέν. Το ομώνυμο τραγούδι ξεχώρισε, αλλά όλο το album αποτελεί αριστούργημα. Στην επανέκδοση του 2003 υπάρχουν δύο ακυκλοφόρητα τραγούδια και άλλα τρία σε διαφορετικές εκτελέσεις.

Track Listing

1."See No Evil" – 3:53
2."Venus" – 3:51
3."Friction" – 4:44
4."Marquee Moon" – 10:40
5."Elevation" – 5:07
6."Guiding Light" – 5:35
7."Prove It" – 5:02
8."Torn Curtain" – 6:56

CD bonus tracks

9."Little Johnny Jewel (Parts 1 & 2)" – 7:09
10."See No Evil (Alternate Version)" – 4:40
11."Friction (Alternate Version)" – 4:52
12."Marquee Moon (Alternate Version)" – 10:54
13.Untitled [instrumental] – 3:22

11.1.09

Think Tank

Το τελευταίο στούντιο album των Blur κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2003 με τον τίτλο «Think Tank». Πρόκειται για ένα σκοτεινό αριστούργημα, με την παρέα του Damon Albarn να κινείται σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που μας είχε συνηθίσει. Το βρετανικό συγκρότημα έχει αφήσει τα ευχάριστα pop hit-ακια, την θέση των οποίων έχουν πάρει οι σκοτεινές μελωδίες, αποδεικνύοντας ότι οι Blur βρίσκονται στην πιο ώριμη φάση της καριέρας τους. Το «Think Tank» πέρασε μάλλον απαρατήρητο στη χώρα μας καθώς πολλοί δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν τους ηλεκτρονικούς και ατμοσφαιρικούς πειραματισμούς του group. Τα «Out of Time» και «Caravan» σε ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους, ενώ το «Good Song» σε κερδίζει μόνο και μόνο με το μοναδικό video clip του. Το «Crazy Beat», αποτελεί το δυναμίτη του album που σου θυμίζει τα πρώτα βήματα των Albarn, Coxon, James και Rowntree.

Track listing

1."Ambulance" – 5:09
2."Out of Time" – 3:52
3."Crazy Beat" – 3:15
4."Good Song" – 3:09
5."On the Way to the Club" – 3:48
6."Brothers and Sisters" – 3:47
7."Caravan" – 4:36
8."We've Got a File on You" – 1:03
9."Moroccan Peoples Revolutionary Bowls Club" – 3:03
10."Sweet Song" – 4:01
11."Jets" – 6:25
12."Gene by Gene" – 3:49
13."Battery in Your Leg" – 3:20

10.1.09

Trout Mask Replica

Την εποχή που οι Rolling Stones και οι Beatles μεσουρανούσαν ένας εκκεντρικός καλλιτέχνης ο Don Van Vliet, πιο γνωστός με το όνομα Captain Beefheart ήταν ο υπεύθυνος για έναν από τους πιο περίεργους δίσκους στην ιστορία του rock. Το album που είχε την ονομασία «Trout Mask Replica», κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1969 και είχε την υπογραφή του Frank Zappa, ο οποίος έβαλε το χεράκι του στην παραγωγή. Με στοιχεία avant-garde, jazz, blues, psychedelic η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για το πιο εύκολο στο άκουσμα του album. Περιλαμβάνει 28 αλλόκοτες και αλλοπρόσαλλες μελωδίες και όποιος πέσει στην παγίδα να ψάξει να βρει το hitακι καλύτερα θα είναι να μην μπει στην διαδικασία να το αγοράσει. Αντίθετα, όποιος ψάξει κάθε νότα του «Trout Mask Replica», είναι σίγουρο ότι θα το λατρέψει.

Track listing

1. "Frownland" – 1:41
2. "The Dust Blows Forward 'n the Dust Blows Back" – 1:53
3. "Dachau Blues" – 2:21
4. "Ella Guru" – 2:26
5. "Hair Pie: Bake 1" – 4:58
6. "Moonlight on Vermont" – 3:59
7. "Pachuco Cadaver" – 4:40
8. "Bills Corpse" – 1:48
9. "Sweet Sweet Bulbs" – 2:21
10. "Neon Meate Dream of a Octafish" – 2:25
11. "China Pig" – 4:02
12. "My Human Gets Me Blues" – 2:46
13. "Dali's Car" – 1:26
14. "Hair Pie: Bake 2" – 2:23
15. "Pena" – 2:33
16. "Well" – 2:07
17. "When Big Joan Sets Up" – 5:18
18. "Fallin' Ditch" – 2:08
19. "Sugar 'n Spikes" – 2:30
20. "Ant Man Bee" – 3:57
21. "Orange Claw Hammer" – 3:34
22. "Wild Life" – 3:09
23. "She's Too Much for My Mirror" – 1:40
24. "Hobo Chang Ba" – 2:02
25. "The Blimp (mousetrapreplica)" – 2:04
26. "Steal Softly thru Snow" – 2:18
27. "Old Fart at Play" – 1:51
28. "Veteran's Day Poppy" – 4:31

Grab That Gun

Πέντε πιτσιρίκες από τον Καναδά ευθύνονται για αυτό το αριστούργημα που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2004. Μελαγχολικές pop μελωδίες που σου φέρνουν στο μυαλό ένα κράμα από Smiths και Cure, οι Organ αποδεικνύουν ότι η σκηνή του Καναδά έχει λαμπρό μέλλον. Το «Grab That Gun» κυκλοφόρησε αρχικά σε περιορισμένα αντίτυπα και όσο και αν έψαχνε κανείς δύσκολα θα το έβρισκε στα ράφια των δισκοπωλείων. Στην Ελλάδα το συγκεκριμένο album λατρεύτηκε από τους φαν του είδους και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο το εξαιρετικό live του group στο «Underworld» το 2005. Τα τραγούδια είναι όλα ένα και ένα, αλλά εμείς λατρέψαμε τα «Steven Smith», «I am not Surprised» και «Brother» που μας ταξιδεύουν σε μελαγχολικά μονοπάτια…

Track listing

1. "Brother" – 4:01
2. "Steven Smith" – 2:02
3. "Love, Love, Love" – 3:31
4. "Basement Band Song" – 4:13
5. "Sinking Hearts" – 2:09
6. "A Sudden Death" – 2:54
7. "There is Nothing I Can Do" – 2:35
8. "I am not Surprised" – 2:44
9. "No One Has Ever Looked So Dead" – 1:57
10. "Memorize the City" – 3:10

11. "Hidden Track" – 0:37

8.1.09

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ







Και πάλι εδώ… Καλή χρονιά σε όλους. Μας έπιασαν οι τεμπελιές μας αυτές τις μέρες αλλά λόγω των εορτών νομίζω ότι δικαιολογούμαστε. Είπα σήμερα να μην παρουσιάσω κάποιο album, αλλά να ασχοληθώ με κάτι που ανακάλυψα έπειτα από 18 χρόνια. Πάμε πίσω στο 1991… Τότε που άρχισα να ανακαλύπτω τους θρυλικούς Doors και τους στοίχους του Jim Morrison. Η σχέση μου με το συγκεκριμένο γκρουπ είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα λόγω οικογενειακών επιρροών, όμως όταν προβλήθηκε η ταινία του Oliver Stone έψαξα πολλά για την ζωή του περφόμερ. Κάτι όμως σημαντικό μου είχε διαφύγει όλα αυτά τα χρόνια, το οποίο ανακάλυψα πριν από μερικές μέρες.

Την περασμένη Πέμπτη βρέθηκα στο Παρίσι για τις γιορτές με τον Παναγιώτη και την Μύριαμ. Εκεί μας περίμενε η φίλη μας η Αντζελίκ, η οποία και μένει τους τελευταίους μήνες στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Όταν στα 12 μου είδα την ταινία των Doors και έμαθα ότι ο Morrison πέθανε και κηδεύτηκε στο Παρίσι, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αν πάω στη συγκεκριμένη πόλη, θα επισκεφτώ τον τάφο του.

Πράγματι το Σάββατο το μεσημέρι, όλη η παρέα ακολουθήσαμε το δρόμο για το νεκροταφείο του «Pere Lachaise». Έπειτα από πολύ κόπο και περπάτημα φτάσαμε στο σημείο που μας έδειχνε ο χάρτης. Το θέαμα ανατριχιαστικό. Είκοσι οχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του «διονυσιακού θεού», υπήρχε κόσμος γύρω από το μνήμα του, ενώ κάποια κοριτσάκια είχαν καρφωμένα τα δακρυσμένα μάτια τους πάνω στην επιγραφή που έγραφε «James Douglas Morrison».

Ωστόσο, αυτό που μου προκάλεσε εντύπωση ήταν άλλο. Κάτω από το όνομα του γνωστού τραγουδιστή υπήρχε η φράση «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ». Φεύγοντας από το σημείο προσπαθούσαμε και οι τέσσερις να εξηγήσουμε τι σημαίνει αυτή η φράση. Εμένα για να πω την αλήθεια, πήγε ο νους μου στο «κακό», λόγω της συμμετοχής του Morrison σε τελετές με μαγείες και άλλα τέτοια περίεργα.

Η Αντζελίκ όμως, αποδείχθηκε περισσότερο διαβασμένη. «Γράφτηκε με προτροπή της οικογένειάς του, η οποία μετά τον θάνατό του αποδέχθηκε την στάση ζωής του», μας είπε και είχε δίκιο. Πρόκειται για μια αρχαιοελληνική φράση που σημαίνει «πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό». Μεγαλωμένος σε μια στρατιωτική οικογένεια ο Morrison έκανε από πολύ μικρός την δική του επανάσταση κάτι που δεν ήταν εύκολο να το καταλάβουν οι γονείς του.

Μετά τον θάνατό του ο πατέρας του που ήταν λάτρης των αρχαίων ελληνικών ζήτησε να βάλουν αυτή την φράση εννοώντας ότι ο γιος του έπραττε στη σύντομη ζωή του πάντα σύμφωνα με ότι υπαγόρευε η συνείδησή του, ο «προσωπικός του θεός» και όχι σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας.