29.1.09

Αφιερωμένο…

Περιμένω εδώ και αρκετό καιρό τη Μύριαμ να γράψει κάτι για το «Day & Age» των Killers, αλλά η φίλη μου δεν αξιώνεται. Και λέω για το συγκεκριμένο album διότι κάθε φορά που ακούει τις πρώτες νότες του «Human» χτυπιέται σαν να την τινάζει ηλεκτρικό ρεύμα. Τους Killers τους έμαθα το 2004, μόλις είχαν πρώτο-κυκλοφορήσει το πρώτο τους album, το «Hot Fuss». Είχα ακούσει για πρώτη φορά το «Somebody Told Me» και ψαχνόμουν ποιοι είναι αυτοί που λένε αυτή την κομματάρα. Στην πορεία κάτι με χάλασε με το συγκεκριμένο group. Όχι ότι δεν μου αρέσουν, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Τους παραδέχτηκα πάντως, όταν άκουσα την εκτέλεση του «Shadow Play» των Joy Division και για να σας πω την αμαρτία μου δεν κατάλαβα ότι ήταν αυτοί. Με το «Day & Age» συνειδητοποίησα ότι οι Killers δεν είναι κολλημένοι και πως ψάχνονται μουσικά. Αυτός είναι και λόγος που τους εκτιμώ και μπήκα στη διαδικασία να γράψω μερικές γραμμές για αυτούς. Ο βασικός πάντως, είναι για να αφιερώσω στη φίλη μου το αγαπημένο της τραγούδι για τη χρονιά που έφυγε (μαζί με το Standing Next To Me των Last Shadow Puppets».

1 σχόλιο:

M. είπε...

Αγαπημένε μου Μάκη,

αυτό είναι το δεύτερο δώρο που λαμβάνω απο σενα το 2009!!
Ισχύει ότι ήθελα να γράψω για τους πολυαγαπημένους μου Killers Που με μερικά απο τα τραγουδια τους έχω πραγματικά συγκινηθεί.
Να μην παραλείψουμε να πουμε οτι εξαιρετικο κομμάτι είναι το Mr. Brightside απο τον πρωτο τους δίσκο , του οποίου αξίζει να δείτε το κλιπ. Όμως για όλα αυτα αναμεινατε στο ακουστικό σας γιατι θα απαντήσω με ξεχωριστό Post.
Φιλάκια και καλό μας μήνα!!